‘sv Pesse blijft gewoon altijd onze club’

De familie Strijker en voetbalvereniging Pesse zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Een echte voetbalfamilie dus. Vader Nico voetbalde en is nu bestuurslid. Zoon Erwin speelde twintig jaar in het eerste elftal, terwijl dochter Rolinda zestien jaar uitkwam in het eerste damesteam van sv Pesse. Voor Erwin en Rolinda eindigt het avontuur, want beiden besloten te stoppen bij de hoofdmachten van hun geliefde club.

Erwin (36) en Rolinda (30) kregen de liefde voor voetbal en sv Pesse met de bekende paplepel ingegoten, want hun vader was actief voor de club. ,,Ik mocht niet zo maar lid worden van sv Pesse, want eerst moest ik het zwemdiploma halen,” zegt Erwin. Vanaf zijn zevende was hij niet meer te houden en bleek talent te hebben. Hij doorliep alle standaardteams en speelde op zijn zestiende al in het eerste zaterdagelftal, waar hij twaalf jaar speelde. ,,We hadden een goede lichting en het Noordelijk kampioenschap in de zaal was wel een hoogtepunt. Ik weet nog dat we met C1 eens met 43-0 wonnen. Ik ben eens gevraagd door vv Hoogeveen en HZVV, maar ik durfde de stap niet te nemen, bij Pesse wist ik wat ik had. In 2015 kwam ik bij het eerste elftal en in mijn eerste wedstrijd tegen Sweelscoorde ik meteen. Ik scoorde vaak via vrije ballen.” Een van zijn juweeltjes werd zelfs uitgezonden in het tv-programma Voetbal Inside. Hij behaalde een primeur door met het eerste voor het eerst naar  de derde klasse te promoveren. ,,Dat was ook een hoogtepunt, maar het duurde maar een jaar, want het team viel helaas uit elkaar. Toen het bestuur koos voor prestatievoetbal op zondag ben ik overgestapt naar de zondag, waar ik acht seizoenen in het eerste elftal heb gespeeld. In totaal heb ik 381 wedstrijden voor Pesse 1 gespeeld.” 

Rolinda moest eerst weinig van voetbal hebben en koos eerst voor korfbal bij Niek. ,,Na een paar jaar begon ik voetbal toch leuker te vinden en kwam ik in Mc1. Ik werd pas op mijn dertiende jaar lid. We wonnen vaak met 20-0, dat was niet echt leuk, maar ik kon er wel mooi inkomen zo.” Na Dames 2 was ze zestien jaar een vaste waarde in de hoofdmacht van Pesse. ,,Ik was een luie spits, maar ik scoorde elk seizoen wel tussen de 20 en 30 doelpunten. We schommelden steeds tussen de tweede en derde klasse.” Zij werd ook benaderd door clubs, maar ook zij bleef Pesse trouw. ,,Ik had nooit echt de behoefte weg te gaan. Ik was honkvast en ik wilde graag bij Pesse blijven. Ik denk dat clubliefde meespeelt, want Pesse is gewoon mijn clubje.”

Knikkende knieën 

Als ze terugkijkt gaan de gedachten direct naar een beslissingswedstrijd tegen Hellendoorn. ,,Strafschoppen moesten de beslissing brengen en ik moest de laatste nemen. Ik stond huilend op het veld van de spanning. Met knikkende knieën liep ik naar het doel. Ik scoorde gelukkig, zodat we kampioen werden.” Een dieptepunt was voor haar het moment dat het damesteam wegens gebrek aan speelsters dreigde te moeten stoppen. ,,Ik had dan ergens anders naar toe gemoeten, maar gelukkig is het toch nog goed gekomen.” Het feit dat beiden bij Pesse zijn gebleven is volgens hen te danken aan clubgevoel. Inmiddels wonen beiden in Hoogeveen. ,,Pesse is een echte dorpsclub, waarbij gemoedelijkheid en gezelligheid voorop staat. Pessenaren zijn vriendelijk en iedereen groet elkaar. De inwoners zijn erg actief, want er wordt van alles georganiseerd. Dat er misschien geen echte prestatiecultuur heerst, is helemaal niet erg. Het heeft ons veel vriendschappen opgeleverd,” zeggen broer en zus.
Vader Nico leefde intens mee met de verrichtingen van zijn kinderen, maar hij was wel kritisch. ,,Na de wedstrijden bespraken we die ’s avonds thuis en dat was niet altijd even gezellig,” herinnert Erwin zich. ,,Ik kon toen moeilijk tegen kritiek, nu nog niet zo, maar het is wel beter geworden. Ik vond het niet altijd leuk om te horen, ik kon best koppig zijn.” Bij Rolinda was dat minder. ,,Als voetballer lijkt onze vader helemaal niet op ons. Hij was een echte balafpakker, die je drie keer tegenkwam. Hij was moeilijk te passeren en hij gaf nooit op. Wij zijn iets technischer.”

Stoppen

Na negentien jaar voetbal bij sv Pesse hangt Rolinda haar schoenen aan de bekende wilgen. ,,Voetbal ging altijd voor en daar ben ik een beetje klaar mee. Het is goed even rust te nemen. Meer tijd voor mezelf en minder verplichtingen.” Toch stopt ze niet helemaal met voetbal. ,,Nee, ik ga spelen bij het 30+ team van sv Pesse, maar dan heb je het over tien vrijdagavonden in een seizoen. Gezellig voetballen met enkele oud-eerste speelsters.” Erwin stopt ook niet helemaal, want hij voetbalt straks bij Pesse 35+. ,,Ik heb twee jaar last gehad van een achillespeesblessure. Vorig jaar wilde ik eigenlijk al stoppen, maar ik wilde het afgelopen seizoen het toch weer proberen en dat ging naar behoren. Toch voel je dat je niet meer je niveau hebt van eerder. Ook de verplichtingen voelden steeds zwaarder en ik ben vader geworden. Met enkele oud-eerste spelers hebben we een 35+ team opgericht. Spelen met je generatiegenoten is leuk.”

Erwin en Rolinda hebben diverse functies voor de club vervuld. Rolinda was trainster en hielp mee met activiteiten. Erwin, die 29 jaar lid is, was ook trainer en was betrokken bij het XXL-toernooi, de activiteitencommissie, voetbalkamp, bingo, speldagen, de club van 50, de kantine, vrijwilligersavond en een pokertoernooi. ,,Ik ben medeoprichter van het XXL-toernooi, dat zondag weer plaatsvond. Met Arnoud Luten organiseer ik elk jaar een darttoernooi in De Wenning. Daar doen 120 mensen uit de verre regio aan mee.” Na even doorvragen blijkt dat hij vanaf zijn jeugd ook een andere hobby heeft. ,,Oh ja, ik spaar bierdopjes. Ik vraag iedereen om unieke bierdopjes met verschillende afbeeldingen. Ik heb er 3500.” Rolinda heeft ooit shotglaasjes met een afbeelding van een stad gespaard, maar is daarmee gestopt. Erwin is ook een reiziger, want hij bezocht onder andere China, Australië, Zuidoost-Azië, Chili en Ecuador. ,,De reis door Australië met de auto vond ik het meest indrukwekkend. We hebben veel meegemaakt en je was constant uit je comfortzone. We sliepen in onze auto en hebben zo drie maanden door het land gereden. Later wil ik nog wel weer eens gaan reizen. Met spelers van Pesse maken we elk jaar een reis naar een buitenlandse voetbalwedstrijd. We zijn naar Brugge, Milaan en Liverpool geweest. Op Anfield geeft je het gezongen lied ‘You never walk alone’ veel kippenvel, dat is onbeschrijfelijk.”  Rolinda woont in Hoogeveen, omdat ze in Pesse geen huurhuis kon krijgen. ,,Ik had graag in Pesse willen blijven wonen.” Erwin had ook een voorkeur voor Pesse. ,,Mijnvriendin wilde graag naar Hoogeveen, we wonen daar nu zes jaar schitterend in het centrum.”               

Bij de foto: Na twintig jaar Heren 1 en zestien jaar Dames 1 bij sv Pesse doen broer en zus Erwin en Rolinda Strijker een stapje terug.